In juni 2023 kreeg ik het idee om een marathon groepsreis te organiseren, geïnspireerd door de 30e editie van de Spitsbergen Marathon in 2024. Het leek de perfecte kans om mensen een unieke ervaring te bieden: de meest noordelijke marathon op vaste grond ter wereld, omgeven door adembenemende natuur. Vol enthousiasme begon ik samen te werken met een partner, die ik als essentieel beschouwde voor het succes van de reis. Tot mijn verrassing besloot deze partner echter enkele maanden later dat een marathon niet in hun programma paste, en ik stond er alleen voor.
De druk om zelf deelnemers te werven groeide. Oorspronkelijk zou mijn partner de marketing verzorgen, maar nu lag die verantwoordelijkheid bij mij. Ondanks de angst die me overviel, besloot ik door te zetten en een marketingstrategie op te zetten. Met elke boeking die binnenkwam in de herfst, groeide mijn vertrouwen.
Als iemand die driemaal per week 10 kilometer loopt om fit te blijven, had ik in eerste instantie alleen het plan om 10 kilometer op Spitsbergen te lopen. Maar naarmate het evenement dichterbij kwam, werd het idee om de halve marathon te lopen steeds verleidelijker. Mijn omgeving vond het vreemd: waarom zou je een marathon groepsreis organiseren en ook zelf meedoen? Toch kon ik de gedachte niet loslaten. De verbinding met de deelnemers en samen de finish bereiken, dat is toch supergaaf?
Om deze ervaring vast te leggen, besloot ik mijn cameraman Sander Mook mee te nemen. Dit gaf me niet alleen extra motivatie, maar ook de kans om mijn grenzen te verleggen en voor de komende jaren een fantastische promofilm te hebben voor deze reis. Toch bleef de twijfel aan me knagen, vooral toen mijn vrouw Debra me vroeg hoe ik de focus zou behouden met vijf groepsreizen tussen februari en mei, terwijl ik ook voor de halve marathon moest trainen. Ik wist dat het zwaar zou worden, maar deed aanvankelijk niks met dat gevoel. Dit was iets wat ik wilde bereiken.
Halverwege maart, na enkele zware groepsreizen, kwam ik uitgeput thuis. De extreme weersomstandigheden hadden me gedwongen voortdurend mijn plannen aan te passen. Het zorgen voor anderen weegt soms zwaar, en ik voelde me zonder motivatie voor de 21 kilometer. Debra’s woorden spookten door mijn hoofd; het begeleiden van een groepsreis naar een extreem gebied kan geestelijk slopend zijn.
Aan het eind van maart besefte ik dat ik actie moest ondernemen. Langzaam herpakte ik mijn routine. In de WhatsApp-groep van de marathonreis zag ik aanmoedigende berichten van deelnemers die ook aan de Marathon van Rotterdam deelnamen. Dat gaf me de boost die ik nodig had.
Begin mei ging ik op een nieuwe groepsreis en het weer was fantastisch. De middernachtzon scheen helder, en ik besloot de route te verkennen. Het pad leidde me steil omhoog over 250 hoogtemeters – zwaarder dan ik had verwacht. Toen ik thuis kwam, had ik nog maar twee weken om me voor te bereiden. In plaats van de gebruikelijke rustperiode, besloot ik deze tijd te gebruiken voor extra training.
Op de dag van de halve marathon, 2 juni, voelde ik de spanning in de lucht. Een groep enthousiaste deelnemers, vol adrenaline, stond klaar aan de start. Terwijl ik wachtte op het startschot, vroeg ik me af hoe ik de beklimmingen zou doorstaan. Maar de opzwepende sfeer gaf me vleugels.
De eerste 17 kilometer voelde als een droom en ik liep zelfs sneller dan ooit. Maar toen kwam de steile klim. Een stemmetje in mijn hoofd drong aan op opgeven, maar ik herinnerde me dat het geen optie was. De laatste vier kilometer waren de zwaarste van mijn leven. Mijn tempo viel terug naar 8 minuten per kilometer en de tijd leek me in te halen.
Ik bereikte de finishlijn als een hijgend hert, volledig uitgeput. Mijn eerste reactie was dat ik nooit meer iets als dit wilde doen. Maar toen de vreugde van het voltooien me overviel, voelde ik een enorme trots. In 2:01:49 had ik het gehaald! Samen met mijn groep vierden we deze overwinning met tranen en enthousiasme – een prachtige bevestiging van onze gezamenlijke reis.
Terugkijkend op dit avontuur besefte ik dat ik veel had geleerd: eerder beginnen met trainen, mijn kracht beter verdelen, en vooral: minder eigenwijs zijn. Ondanks mijn belofte om het nooit meer te doen, weet ik dat de uitdaging me roept voor een herkansing in 2025. Mijn doel? De finish onder de 2 uur bereiken.
Dus, ga je mee op dit avontuur? Samen kunnen we de finishlijn bereiken en onze eigen grenzen verleggen!
Reactie schrijven
Jeroen (zondag, 05 januari 2025 09:51)
Wat een ontzettend toffe registratie weer. Mooie beelden van een mooie ervaring en prestatie.